Pierwsze Czytanie (Iz 66,10-14c)
Czytanie z Księgi Izajasza
Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie. Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzyście się nad nią smucili. Ażebyście ssać mogli aż do nasycenia z piersi jej pociech; ażebyście ciągnęli mleko z rozkoszą z pełnej piersi jej chwały. To bowiem mówi Pan: ”Oto skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na rękach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy. Na ten widok rozraduje się serce wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom”.
Psalm Responsoryjny: 65
R/. Niech cała ziemia chwali swego Boga
Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie,
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie.
Powiedzcie Bogu: ”Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie,
niech Twoje imię opiewa”.
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga:
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi.
Morze na suchy ląd zamienił,
pieszo przeszli przez rzekę:
Nim się przeto radujmy!
Jego potęga włada na wieki.
Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy którzy boicie się Boga,
opowiem, co uczynił mej duszy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby
i nie oddalił ode mnie swej łaski.
Drugie Czytanie (Ga 6,14-18)
Czytanie z Listu św. Pawła do Galatów
Bracia: Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie. Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa. Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym, bracia. Amen.
Śpiew przed Ewangelią (Kol 3,16a)
Alleluja, alleluja, alleluja
Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój,
słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swoim bogactwem.
Tekst Ewangelii (Łk 10,1-12.17-20)
Z Ewangelii według świętego Łukasza
Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu.
Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże. Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu.
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».
Do wszystkich, którzy tworzą zespoły
(Łk 10,1-12.17-20)
Na pierwszą misję ewangelizacyjną Jezus wysłał Dwunastu, wysłał ich po dwóch (Mk 6, 7), dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób (Łk 9,1). Gdy Apostołowie wrócili, opowiedzieli Mu o wszystkim, co zdziałali (Łk 9,10). Choć Jezus w swej boskiej wszechwiedzy, doskonale znał ich czyny, to jednak miał czas, aby wysłuchać ich opowieści. Po ludzku rzecz biorąc, było to dla nich bardzo potrzebne, albowiem pozwoliło zamknąć powierzone zadanie, zobiektywizować sąd i przygotować się do nowych zadań, które Mistrz i Nauczyciel im powierzy.
Skutek tej misji opartej na całkowitym zaufaniu Jezusowi okazał się spektakularny. Za powracającymi wysłannikami dotarły do Jezusa tłumy. On je przyjął i mówił im o królestwie Bożym, a tych, którzy potrzebowali leczenia, uzdrawiał (Łk 9,11). Zapewnił im nie tylko słowa prawdziwej mądrości, której byli spragnieni, opiekę medyczną, a także ich nakarmił. Jak informuje Ewangelista, liczba samych mężczyzn, sięgała pięciu tysięcy (por. Łk 9,10-17).
Po pewnym zaś czasie: Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Nakazał modlitwę: proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo, a w relacji z Nim, dał im tak wielkie poczucie bezpieczeństwa, że mogli iść jak owce między wilki. Wchodząc tam, gdzie ich przyjmą, nie szukając nic lepszego i nie tracąc czasu na ocenę tych, którzy ich nie przyjmą (strząśniętym prochem z ich stóp zajmie się sam Bóg, który jedyny zna całą prawdę i tylko On ma prawo do sądu), mieli głosić przybliżenie się królestwa Bożego.
Po ich powrocie Jezus znalazł znowu czas, aby ich wysłuchać. Na szczególną uwagę zasługuje ich doświadczenie: Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają. Nie przypisali sobie sukcesu, albowiem Jego imię, to nie magia, to Jego obecność. Jednakże i Jezus podzielił się swoim doświadczeniem, wykraczającym poza ludzką wiedzę: Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. Doszło więc do cudownej współpracy między Bogiem a człowiekiem na polu największej światowej bitwy, a mianowicie, walki ze szatanem.
Jezus nie zostawia swoich wysłanników bez nagrody, lecz ma ona rzeczywiste znaczenie tylko dla wierzących: cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie. Znakomicie ktoś to określił, jest to zameldowanie w niebie, choć nie gwarancja zamieszkania, albowiem do końca człowiek pozostaje wolny.
Jezus ukazuje nam dzisiaj podstawową prawdę, o której nie pamięta się, budując zespoły. Prawdziwie zgrany zespół stworzyć można tylko z ludzi, którzy umieją pracować w trójkę. Tym trzecim jest zawsze Jezus.
Kilka uwag praktycznych, mogących przydać się wszystkim:
Na zakończenie mogę stwierdzić, że prawie wszystko w mojej działalności było podejmowane w oparciu te zasady i dlatego też z tym większym przekonaniem je głoszę.
Ks. Lucjan Bielas